تاثیرآسیب شناسی قبل از وقوع جرم

پیشگیری یکی از سیاست ها و اقدامات اساسی در حوزه کنترل اجتماعی است. این سیاست به کلیه اقدامات و راهکارهای مستقیم و غیر مستقیم بازدارنده از وقوع جرم و انحراف و آسیب های اجتماعی معطوف می باشد و از این جهت یک سیاست پیشینی است که در برابر انواع مجازات و اقدامات تامینی و تربیتی که سیاست پسینی است, قرار می گیرد .پیشگیری در مقام سیاست پیشینی, نسبت به سیاست پسینی یا پیشگیری کیفری که مدتا بر مجازات, آن هم از انواع شدید آن استفاده می کند, کارآمدتر, موثرتر و دارای اثر بخشی بالا و همچنین از نظر اجتماعی, اقتصادی و فرهنگی به صرفه تر است. علیرغم این اهمیت و تاثیر ویژه پیشگیری در کاهش نرخ جرم و آسیب های اجتماعی و بازدارندگی آن, در عمل توفیق چندانی حاصل نشده است.این مقاله درصدد بازشناسی مفهوم پیشگیری ,شناسایی انواع آن, و معرفی روش ها و مصادیق اجرایی و مداخله ای آن در کاهش و بازدارندگی جرم و آسیب های اجتماعی تاکید دارد. در مشابهت کالبد انسانی با کالبد جامعه (نظریه اندام وارگی) می توان آسیب شناسی را مطالعه و ریشه یابی بی نظمی های اجتماعی تعریف کرد. درواقع آسیب شناسی اجتماعی ، مطالعه ناهنجاری ها و نابسامانی های اجتماعی نظیر بیکاری ، فقر ، اعتیاد ، خود کشی ، روسپیگیری ، رشوه خواری ، ولگردی ، زورگیری ، گدایی و … همراه با علل و شیوه های پیشگیری و درمان آنها و نیز شرایط بیمار گونه اجتماعی است. پیشگیری از وقوع جرم از اصطلاحات حقوق جزای عمومی بوده و به معنای پیشگیری از وقوع بزه توسط مجازاتها و اقدامات تامینی است. همانطور که حقوقدانان گفته اند یکی از اهداف مجازات ها جلوگیری از ارتکاب جرم از طریق ترساندن توده مردم و یا فرد است. اقدامات تامینی نیز، بر مبنای حالت خطرناکی که فرد نشان میدهد استوار است. این اقدامات شامل پیشگیری به وسیله درمان بزهکار و تدابیر خنثی کننده و مراقبتی (مثلا قرار دادن بزهکار در وضعی که نتواند به جامعه آسیب برساند) است.

کلیدواژه ها:

جرم ، آسیب های اجتماعی ، بازدارندگی ، پیشگیری