نقش نماز در تسهیل روابط آموزگار با شاگردان در دوره ابتدایی

ارتباط آموزگار-شاگرد یکی از عوامل حیاتی در فرایند آموزش و پرورش است. روابط قوی و سالم بین آموزگاران و شاگردان نه تنها بهبود عملکرد تحصیلی شاگردان را تسهیل می کند، بلکه باعث ایجاد محیطی مثبت و دلپذیر برای یادگیری می شود. در دوره ابتدایی، که در آن شاگردان در مرحله اولیه آموزش قرار دارند و ارتباطات اولیه شکل می گیرد، موضوع بهبود روابط آموزگار-شاگرد بسیار حائز اهمیت است. این مقاله به تاثیر نماز در ارتقای روابط بین آموزگاران و شاگردان در دوره ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش نماز در تسهیل و بهبود ارتباطات آموزگار با شاگردان است. با توجه به محدودیت های موجود در ابتدایی، کشف یک عواملی که می تواند بهبود ارتباطات آموزگار با شاگردان را تسهیل کند، بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش، از روش تحقیق کیفی برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. مصاحبه های عمیق با آموزگاران و شاگردان انجام شده و نظرات و تجارب آن ها درباره نقش نماز در ارتباطات آموزگار-شاگرد مورد بررسی قرار گرفته است. نقش نماز به عنوان یک عمل مذهبی و عبادی در بهبود ارتباطات میان آموزگاران و شاگردان در دوره ابتدایی قابل بررسی است. نماز، علاوه بر تاثیرات مذهبی خود، می تواند ابزاری قوی برای ایجاد ارتباط عمیق تر و صمیمی تر با شاگردان باشد. این پژوهش تلاش می کند تا با بررسی نظرات و تجارب آموزگاران و شاگردان، این فرضیه را بررسی کند و اثرگذاری نماز در بهبود روابط آموزگار-شاگرد را مورد بررسی قرار دهد. امید است که نتایج این پژوهش بتواند به طرح راهکارهای مناسب برای تسهیل و بهبود ارتباطات در دوره ابتد

کلیدواژه ها:

نماز ، ارتباط آموزگار و شاگرد ، بهبود ارتباط ، دوره ابتدایی ، آموزش و پرورش