قلمرو حقوق سلامت در نظام بین المللی حقوق بشر

حق سلامتی از موضوعات نوظهور در حقوق نیست، اما با پیشرفت علم و گشوده شدن عرصه های جدید این مسئله پیوسته وارد چالشهای جدیدی میشود. از زمان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیونهای چهارگانه ژنو تاکنون مباحث عمدهای در زمینه اخلاق زیستی و حقوق بیماران مطرح شده ا ست که میتواند بیانگر حساسیت و ضرورت توجه ویژه و مداوم به حق سلامت باشد. در سالهای اخیر، توجه فزاینده ای به حق سلامت شده است.حق بهره مندی از عالیترین استاندارد قابل حصول سلامتی »به عنوان حقی بنیادین توصیف میشود که برای تحقق و بهرهمندی از سایر حقها و آزادیها از اهمیت بسیاری برخوردار است. هرچند این حق به لحاظ محتوا، به نسل دوم حقوق بشر تعلق دارد، لیکن ارتباطی نزدیک با سایر ن سلهای حقوق ب شری دارد. حق بر سلامتی، طیف و سیعی از حقها کنار هم آورده ا ست که هر کدام نقشی انکارناپذیر درتحقق آن ایفا میکنند. براین ا ساس، برخورداری از آب آ شامیدنی سالم، غذای کافی و مقوی، محیط زیست پاک و... مقوم ذات سلامتی انسان به شمار میروند در کنار این مسئله، برخورداری از حق حیات بدون برخورداری از سلامتی جسم و روان بی معنا خواهد بود. همین واقعیت شاهدی براین مدعا ست که« کلیه ی مصادیق حقوق بشر،متقابلا به هم وابسته، غیرقابل تفکیک از هم و مرتبط به هم میباشند. تحقق عالیترین استاندارد مورد نظر ماده ی ۱۲ میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در پرتو به کارگیری حداکثر امکانات اقتصادی و فنی و طی روندی ضرورتا تدریج بالحصول، رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت. ازاینرو میزان تحقق و بهره مندی از این حق، رابطه ای مستقیم با سطح ر شد و توسعه یافتگی اقتصادی و اجتماعی یک کشور دارد. میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی با علم به این واقعیت، از دولتهای عضو میخواهد تا با بهره گیری از همکاریهای بین المللی اقتصادی و فنی با یکدیگر، ظرفیتها و قابلیتهای خود را جهت ارتقا میزان بهرهمندی از این حق افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

نظام بین المللی حقوق بشر ، حق بر سلامتی ، میثاق ، توسعه ی اقتصادی ، همکاری بین المللی.