درآمدی بر سیاست کیفری افتراقی ایران در قبال جرایم دارویی

اولین قانونی که در زمینه جرائم دارویی مقررات مفصلی را وضع کرده است »قانون مواد خوردنی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی « مصوب ۱۳۴۶ است که بیش از ده عنوان مجرمانه را در این مورد مطرح ساخته است . پس ازآن در »قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی « مصوب ۱۳۶۷ فصل خاصی تحت عنوان »تعزیرات تولید، توزیع و فروش مواد خوردنی , آشامیدنی ، آرایشی و بهداشتی « به بیان این مواد اختصاص یافته است . به طورکلی جرائم مربوط به این مواد را می توان به سه گروه تقسیم کرد: الف ) جرائم مربوط به مراحل تهیه و تولید مواد خوردنی ، آشامیدنی ، آرایشی و بهداشتی ؛ ب) جرائم مربوط به توزیع نگهداری و فروش این مواد.؛ ج) جرائم مربوط به رقابت مکارانه در مواد خوردنی آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی . ازآنجاکه این مواد برای ادامه حیات انسان ضروری است و ادامه حیات انسان و سلامتی و تن درستی او به سالم بودن و بهداشتی بودن این مواد بستگی کامل دارد، لذا رعایت مقررات و ضوابط مربوط به تهیه و تولید این مواد از اهمیت ویژهای برخوردار است . ازاین رو، برخی از تولیدکنندگان و توزیع کنندگان دارو، مرتکب جرائم و تخلفاتی هم در مواد دارو و هم در توزیع آن می شوند که ازنظر حقوقی و کیفری مورد بررسی جرم شناسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

دارو ، جرم ، مجازات ، سلامت پزشکی ، جرمشناسی