استفاده از پروبیوتیک در تغذیه نشخوارکنندگان

پروبیوتیک ها گروهی از میکروارگانیسم های زنده هستند که در تذیه دام استفاده می شوند، هیچگونه زیانی برای موجودات زنده ندارند، آنزیم های مختلفی ترشح می کنند که باعث شکس ه تشدن زنجیره های کربنی آلی و تولید موادی چون قندهای ساده تر، الکل ها، ویتامین ها و سایر مواد مغذی می شوند. در یک آزمایش استفاده از باکتری تولید کننده اسید لاکتیک انتروکوکوس فاسیوم (EF) باعث افزایش غلظت پروپیونات و کاهش غلظت بوتیرات و اسیدیته شکمبه، تسهیل جریان نیتروژن خوراک شد اما نیتروژن میکروبی کاهش یافت. به دلیل اینکه پروپیونات پیش منبع تولید انرژی است، افزایش غلظت آن باعث افزایش رشد و تولید در حیوان می شود. مصرف توام EF و مخمر باعث افزایش قابلیت هضم ماده خشک خوراک شده اما تاثیری بر مدت زمان EF تولید در حیوان می شود. مصرف توام هضم مواد غذایی و میزان ماده خشک مصرفی دام نداشته است . استفاده از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس نیز باعث افزایش تولید شیر در گاوهای شیری شده است. وجود پروبیوتیک در جیره دام باعث بهبود تشکیل میکروفلور مفید شکمبه و روده می شود، همچنین فعالیت شکمبه نیز بهبود می یابد . مکمل سازی جیره با مخمر باعث افزایش تولید شیر گاوهای شیری و افزایش وزن در گاوهای پرواری می شود. این افزایش عملکردهای تولیدی عموما مربوط به تحریک باکتری های سلولایتیک و باکتری های تولید کننده لاکتات شکمبه ای، بهبود هضم فیبر و افزایش عبور پروتئین میکروبی از شکمبه است . در مکمل سازی جیره با EF به علت تولید بیشتر پروپیونیک، نسبت استات به پروپیونات کاهش یافت، و لذا با افزایش تولید میزان درصد چربی شیر کاهش می یابد. ولی استفاده توآم EF و مخمر تاثیری بر نسبت استات به پروپیونات ندارد. مکمل سازی جیره با پروبیوتیک باعث افزایش تعداد پروتئوزوهای شکمبه ای به همراه افزایش غلظت آمونیاک شکمبه ای و کاهش تعداد باکتری های آمیلولیتیک می شود . غلظت دی اکسید کربن در خون گوساله هایی که پروبیوتیک مصرف کرده بودند کا هش یافته و درنتیجه احتمال بروز اسیدوز متابولیکی کاهش می یابد. تاثیرات مفید پروبیوتیک در شکمبه به علت کنترل میکروفلور شکمبه است . پس باید نسبت به اسید و آنزیم های کبد و لوزالمعده و ... مقاوم باشند. اسیدیته شکمبه و خون تحت تاثیر مصرف پروبیوتیک قرار نمی گیرد و لی احتمال بروز اسیدوزشکمبه ای و متابولیکی کاهش می یابد . مقاومت دام به اسیدوز احتمالا به دلیل عادت پذیری میکروفلور شکمبه نسبت به لاکتات است. تغذیه پروبیوتیک در گاوهای شیری بر میزان مصرف خوراک تاثیر ندارد ولی میزان چربی شیر افزایش می یابد . غلظت استات، بوتیرات و اسید چرب چهار کربنی حلقوی شاخه دار در شکمبه پس از تغذیه پروبیوتیک بیشتر می شود . چون مصرف پروبیوتیک باعث کاهش دی اکسید کربن و LDH خون می شود در نتیجه احتمال اسیدوز متابولیکی کاهش می یابد . استفاده از پروبیوتیک باعث بهبود پاسخ های ایمنی در گوساله های تحت تنش می شود. نتایج یک آزمایش نشان داد که تغذیه پروبیوتیک درگاوهای پرواری باعث 2.5 تا 5 درصد بهبود در افزایش وزن روزانه و 2 درصد بهبود راندمان مصرف خوراک می شود . وزن لاشه نیز 6 تا 7 کیلوگرم افزایش یافت. استفاده از پروبیوتیک موجب کاهش بروز بیماری های مختلف ا ز جمله اسهال در گوساله ها شده است. همچنین در مراحل اولیه شیوع بیماری یون مصرف پروبیوتیک باعث افزایش مقاومت دام در مقابل این بیماری شده و در برخی موارد دام ها بهبود یافتند . باکتری الاینورانس به عنوان پروبیوتیک در خوراک دام با بهبود تجزیه زایلان باعث افزایش تولید بوتیرات در کولون می شود. بوتیرات یک فاکتور پروبیوتیکی مهم است که تاثیرات مفیدی بر فعالیت و حیات کولونی سیت ها داشته و دارای خاصیت ضد سرطانی در کولون است.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، انتروکوکوس فاسیوم ، اسیدوز شکمبه ای و متابولیکی ، اسیدهای . چرب فرار