حقوق سلامت عمومی و فقه اسلامی

زمینه و هدف: حق بر حیات و سلامت به مثابه یک حق طبیعی برای هر انسانی به شمار می آید، و از این رو، هر فردی ، حق دارد که در زندگی اش، به معیار مطلوب سلامت جسمانی و روانی دست یابد. دامنه این حق و به تبع آن، پژوهش های مرتبط با آن نیز، شامل خدمات پزشکی ، درمانی ، بهداشت عمومی ، و محیط زیست خواهد بود، و از سوی دیگر، احیای این حق و تضمین احقاق آن، به مثابه یکی از حقوق بنیادین بشر، بدون توجه به مبانی شرعی این موضوع و دلالت ها و الزامات صریح و روشن آن، امکانپذیر نیست ؛ به ویژه آنکه پیدایش مسائل مستحدثه و تاثیر آن در عرصه های فردی و اجتماعی زندگی ، ضرورت پاسخ گویی به چالش های فقهی و حقوقی در مسائل مورد ابتلای حوزه سلامت ، نمایانتر شده است .روش تحقیق : روش تحقیق در این نوشتار، توصیفی -تحلیلی است .یافته ها: برای شناخت رهیافت شریعت اسلامی درباره »سلامت «، با بهره گیری از دانش های مختلفی همچون فقه ، حقوق و پزشکی ، مطالعات میانرشته ای را در راستای تحقیق ، نظریه پردازی و نظامسازی در این نوشتار دنبال می کنیم تا با رویکرد سلامت محور به انسان، افق های پیش روی عالم پزشکی را، در راستای آموزههای وحیانی برای صیانت از حق بر حیات و سلامت انسان، و تحکیم اخلاق و معنویت در این مسیر تبیین شود.نتیجه گیری : تحقق اهداف مطرح در گرو ساماندهی و بهبود وضعیت نظام سلامت در مرحله تشخیص و درمان؛ تامین و تقویت نیروی انسانی ؛ تقویت حوزه اطلاعات نظام سلامت ؛ کنترل شرایط اجتماعی و اقتصادی ، اعمال اقداماتی در جهت کاهش آسیب های روانی و تنش های اجتماعی و حمایت ویژه از معلولان در کنار اجبار شهروندان به قانون پذیری و به کارگیری تدابیر قهری علیه شهروندان متخلف است . و سرانجام این گونه از تلاشها بتواند اهتمام بیشتر صاحبان منصب ، متخصصان و مردم را نسبت به رعایت حقوق سلامت عمومی برانگیزد.

کلیدواژه ها:

حق بر سلامت ، حق بر حیات ، حقوق بنیادین بشر ، فقه ، حقوق