بزهکاری در پرتو نظریه های بیوشیمایی مدرن

امروزه با پیشرفتهای پزشکی و علم ژنتیک و علوم اعصاب به موازات متغیرهای ،اجتماعی، بزه را تا حدودی محصول دگرگونیهای فیزیولوژیکی دوران بلوغ قلمداد می.کنند در این خصوص نظریه های بیولوژیکی جنایت معتقد است ارتکاب جرم توسط افراد به ماهیت بیولوژیکی آنها بستگی دارد پاره ای از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی هورمونی یا عصبی که ممکن است ارثی یا اکتسابی از طریق تصادف یا بیماری ،باشند، مستعد جرم هستند با این وجود هیچکس جنایتکار متولد نمیشود و جرم را بایستی با عوامل کلی تری مانند پرخاشگری، تکانش گری، ریسک پذیری و غیره پیوند داد در این مقاله رویکرد زیست شیمیایی از جرم با روش تحلیلی توصیفی مورد نقد و بررسی قرار میگیرد. یافتهها نشان داد که نظریه های زیست شناختی اولیه جرم از نظریه تکامل و انتخاب طبیعی داروین تاثیر گرفتند بر پایه نظریه انحطاط افرادی که از سموم خاصی مانند الکل و تریاک استفاده ویژگیهای اخلاقی منحط پیدا میکنند و این ویژگیها میتواند از نظر بیولوژیکی و اجتماعی به فرزندان آنها منتقل شود در نیمه دوم قرن بیستم رشد علوم اعصاب تبیینهای ژنتیکی جرم را پدیدار ساخت سپس به این نتیجه که رسیدند برخی از انتقال دهندههای عصبی یا مواد شیمیایی در مغز با تعدادی از رفتارهای محیطی برای ایجاد رفتار مجرمانه تعامل دارند مطالعات بیولوژیکی جنایی نشان میدهد از یک طرف ترشح فزاینده ی هورمونهای جنسی در دوران نوجوانی همانند تستوسترون در مردان که با افزایش سطح پرخاشگری مرتبط بوده و استروژن در زنان که با تشدید رفتارهای ضداجتماعی همبستگی -دارد عامل درونی کلیدی در صعودی بودن جرم در سنین نوجوانی است. از طرف دیگر تغذیه نامناسب باعث ایجاد تغییراتی در شیمی بدن ،شده افراد را به سمت مصرف مواد غذایی محرک رفتارهای تکانشی سوق میدهد که همین امر سبب افزایش احتمال وقوع پدیده مجرمانه می شود.

کلیدواژه ها:

عصب شناسی جنایی ، عوامل بیوشیمیایی بزهکاری ، نظریه های جرم شناسی