حقوق سلامت و بیماری کووید-۱۹

حق بر سلامت و خدمات بهداشتی و درمانی به عنوان یک حق اساسی توصیف می شود که به دلیل تعلق آن به حوزه حقوق رفاهی، قابلیت شکایت آن از زمان پیدایش این دسته از حقوق مورد مناقشه بوده است. به طوری که امروزه مهمترین موضوع در این رابطه نحوه اقامه دعوی و میزان دعوای ارکان و اجزای حق بر سلامت است. هدف اصلی مقاله حاظر بررسی حقوق سلامت در بیماری کووید- ۱۹ می باشد. روش تحقیق:. روش تحقیق در این پژوهش بصورت تحلیلی و توصیفی می باشد. یافتهها: نتایج این پژوهش نشان میدهد داشتن حق بر محیط زیست سالم، خدمات پزشکی، امکانات درمانی و دارویی که یکی از مصادیق بارز حقوق افراد در قبال بیماری کووید- ۱۹ است که باید به نحو جامع تری اقدامات پیشگیرانه، حمایتی، بهداشتی و پزشکی صورت می گرفت. برای این قشر آسیبپذیر در نظر گرفته شود. از آنجایی که برخورداری از سلامت به عنوان یکی از ضروریات اساسی برخورداری از زندگی آبرومندانه به عنوان یک حق شناخته شده است، اجرای آن با پیشرفت های بسیاری همراه بوده است، اما اجرای مناسب و صحیح آن، همچنان به عنوان یک موضوع چالش برانگیز مخصوصا در بیماری کووید-۱۹ مطرح می باشد. قانونی شدن حق بر سلامت و حمایت از حق افراد برای اطمینان از دسترسی بیماران به فناوری ها یا خدماتی که حق برخورداری از آنها را دارند، به عنوان یک امر حیاتی در نظام های حقوقی در مقابله با پاندمی کووید- ۱۹ مطرح می باشد. ازم است بر اساس اولویت-بندی صریح برای تخصیص منابع نسبت به بیماری کووید- ۱۹ صورت گیرد. ازم است نظام تقنینی و دادرسی جامعی متناسب با حقوق بین الملل و ملی در قبال حمایت از بیماران کووید- ۱۹ و نیز مقابله با گسترش این بیماری صورت گیرد تا امر به حداکثر رساندن سلامت مبتنی بر عدالت و جمعیت را تضمین نماید. نتیجهگیری: در پاسخ به همهگیری کووید-۱۹، دولتها در سراسر جهان سیاستهای بهداشت عمومی را به اجرا گذاشتهاند همه گیری نابرابریهای موجود بر اساس دسترسی به مراقبتهای بهداشتی، فقر، بیعدالتی نژادی، بحرانهای پناهندگان و کمبود آموزش و امکانات پزشکی را تشدید کرده است. تشدید چنین نقض حقوق بشری، نیاز به استفاده از رویکرد حقوق بشری از جمله حق بر سلامت را در واکنش به COVID-۱۹ را افزایش میدهد.

کلیدواژه ها:

حقوق سلامت ، بیماری کووید- ۱۹ ، نظام بین الملل.