بررسی ارتباط بین اضطراب و افسردگی با میزان شیوع لکنت زبان در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی

مقدمه: لکنت زبان اختلالی است که از نظر عاطفی بر فرد اثر گذاشته و می تواند باعث اختلال در عملکرد، عدم اعتماد به نفس، اضطراب و افسردگی، اشکال در برقراری ارتباط و دوری از موقعیت های اجتماعی گردد لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین اضطراب و افسردگی با میزان شیوع لکنت زبان در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی از نوع زمینه یابی مقطعی و علی مقایسه ای (مورد شاهدی) بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان بجنورد بودند که تعداد ۴۶ نفر از آن ها انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ بود. به منظور برآورد اعتبار مقیاس پرسشنامه ها از دو روش آلفای کرونباخ و دو نیمه کردن استفاده گردید. برای آنالیز داده ها از آمار توصیفی (جدول فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ضریب همبستگی بین اضطراب با میزان لکنت زبان ۰/۷۴ بود؛ این ضریب همبستگی نشان داد که بین این دو متغیر رابطه همبستگی مثبتی وجود دارد و بین افسردگی و گوشه گیری دانش آموزان با میزان لکنت زبان نیز همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (۰/۶۱)، همچنین همبستگی منفی بین لکنت زبان با پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ با مقدار R= -۰/۵۷ و سطح معناداری P=۰/۰۱۴ رویت شد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که با افزایش سطح اضطراب و افسردگی، میزان لکنت زبان نیز افزایش می یابد و با افزایش سلامت عمومی، شدت لکنت زبان کاهش می یابد؛ بنابراین لازم است تا اقداماتی در جهت کاهش سطح اضطراب و افسردگی دانش آموزان صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

استرس ، گوشه گیری ، عدم اعتماد به نفس ، بهداشت روانی