تحلیل روابط بین رفتارهای اجتماعی، خودپنداره دانش آموزان و پیامدهای تحصیلی در ابتدایی

واکر و هویس( ۲۰۰۵)، رفتارهای اجتماعی را مستلزم به کار گرفتن مهارت های اجتماعی می دانند که به صورت آموخته شده و اکتسابی بودند که به فرد توانایی یک رابطه اثر بخش را با دیگران داده و کمک می کند که شخص از رفتارها و واکنش های نامعقول که جنبه اجتماعی دارند، دوری گزیند. خودپنداره هم که باورهای شخص از خود را شامل می شود، توانایی ها، شایستگی ها و نگرش های فرد را نسبت به دیگران شامل میشود( هارتر، ۲۰۱۲). حال طبق مقاله تحقیقاتی کوننی و همکاران(۲۰۱۵)، خودپنداره ی اجتماعی رابطه تنگاتنگی و آثار قابل توجه بر دانش آموزان از جمله دانش آموزان دبستانی، دارد. در این مقاله سعی شده که به تفصیل هر کدام از متغیرهای خودپنداره و رفتارهای اجتماعی را به خوبی شرح و بسط داده و رابطه آنها با یکدیگر مورد بحث قرار بگیرد و همچنین آثار آن را بر تحصیلات دانش آموزان ابتدایی مورد توجه باشد. امید است این مقاله نقطه عطفی برای تحقیقات آتی و علاقه مندان به این حوزه بوده و بتواند منبعی برای سایر پژوهش های تحقیقاتی دیگر باشد.

کلیدواژه ها:

خود پنداره ، رفتارهای اجتماعی ، ابتدایی ، دانش آموزان ، مرور کتابخانه ای