اثر تمرینات مقاومتی کل بدن بر شاخص های گلیسمی، توان هوازی و ترکیب بدنی در زنان چاق

مقدمه و هدف: چاقی یک چالش بزرگ برای سلامتی است که یکی از قوی ترین محرک دیابت نوع ۲ میباشد. چربی بیش از حد بدن و همچنین توزیع نامطلوب چربی از جمله رسوب چربی نابجا باعث ایجاد حالت التهاب مزمن و مقاومت به انسولین می شود و ترشح انسولین را مختل می کند. چاقی همچنین می تواند با ناهنجاری های گلوکز خون همراه باشد. انجام تمرینات ورزشی و کاهش وزن منجر به بهبود سریع اختلالات متابولیک از جمله دیابت نوع ۲ و مقاومت به انسولین میشود. مطالعه حاضر با هدف اثر هشت هفته تمرینات TRX بر مقاومت به انسولین، انسولین، قند خون، اکیژن مصرفی و شاخص های ترکیب بدن در زنان چاق صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۲۰ آزمودنی زن با دامنه سنی ۳۰ تا ۵۰ ساله مبتلا به چاقی به صورت آزمودنی های در دسترس و به طور تصادفی در دو گروه تمرین (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین TRX شامل (۸ هفته، ۳ روز، ۴۰ - ۴۵ دقیقه) بود. نمونه-های خونی در دو مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تی همبسته استفاده شد. عملیات ها و تحلیل های آماری در سطح آماری ۰۵/۰P≤ با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ انجام شد.یافته ها: تمرین TRX تاثیر معناداری بر مقاومت به انسولین (۰۰۱/۰P=)، انسولین (۰۰۱/۰P=)، قندخون (۰۰۱/۰P=)، حداکثر اکسیژن مصرفی (۰۰۱/۰P=) و ترکیب بدن (۰۰۱/۰P=) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها ، به نظر می رسد انجام تمرینات TRX می تواند به عنوان یک راهکار غیردارویی برای بهبود مقاومت به انسولین، انسولین، قندخون، اکسیژن مصرفی و شاخص های ترکیب بدن در زنان چاق باشد.

کلیدواژه ها:

TRX ، مقاومت به انسولین ، انسولین ، قندخون ، اکسیژن مصرفی ، ترکیب بدن ، زنان چاق.