بررسی اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید و مکمل آب چغندر قرمز (بیتروت) بر سطوح ویسفاتین در رت های ماده دیابتی سالمند

هدف: بیماری های متابولیکی مانند دیابت در سالمندی به عنوان مشکلی جدی برای سلامت جامعه و جهان مطرح است. اگرچه نقش فعالیت های بدنی و مکمل های گیاهی بر سلامت افراد گزارش شده است، با این حال با توجه به ماهیت تمرین تناوبی شدید و مکمل بیتروت به عنوان یک آنتی اکسیدان در بافت قلب و عملکرد آنها بر سطوح ویسفاتین هنوز به خوبی شناخته نشده است. روش پژوهشی: ۴۰ سر موش صحرایی ماده سالمند با وزن ۳۰۰ گرم و سن ۱۰ ماه با تزریق صفاقی استروپتوزتوسین به دیابت مبتلا شدند و به ۴ گروه: کنترل، تمرین تناوبی شدید، مکمل بیتروت، تمرین تنابی شدید+ مکمل بیتروت تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید به مدت چهار هفته، چهار جلسه در هفته هر جلسه ۵ دوره تمرین ۴ دقیقه ای با تناوب شدید و ۴ دوره تمرین ۳ دقیقه ای با شدت کم دویدند؛ گروه های مصرف بیتروت به مدت چهار هفته روزانه ۱۰ میلی لیتر بر کیلوگرم بیتروت را به صورت آشامیدنی مصرف نمودند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون t مستقل و آزمون آنالیز واریانس دو راهه همراه با آزمون تعقیبی بونفررونی استفاده شد. سطح معنی داری برای تمام تجزیه و تحلیل ها ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: سطوح ویسفاتین در گروه های HIIT (۰۲/۰=P) و B (۰۴/۰=P) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل می باشد. ولی تعامل HIIT و B بر تغییرات سطوح بیان ژنی ویسفاتین در بافت قلب موش های صحرایی معنی دار نبود (۳۰/۰=P). نتیجه گیری: سطوح ویسفاتین در گروه های HIIT (۰۲/۰=P) و B (۰۴/۰=P) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. ولی تعامل تمرین HIIT و B بر تغییرات سطوح بیان ژنی ویسفاتین در بافت قلب موش های صحرایی معنی دار نبود (۳۰/۰=P).

کلیدواژه ها:

HITT ، بیتروت ، ویسفاتین ، سالمندی ، دیابت