تاثیر تمرینات عصبی-عضلانی و پلایومتریک بر تعادل پویای بازیکنان فوتسال

هدف از پژوهش حاضر،بررسی تاثیر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی و پلایومتریک بر تعادل پویای بازیکنان فوتسال است.در این پژوهش ۳۶ بازیکن دختر فوتسال، با میانگین سن ۲۶/۲۵±۲/۱۹ سال، وزن ۷/۶±۸/۵۹ کیلوگرم، قد ۱۴/۰۸±۶/۱۵۶ سانتی متر، سابقه۹۸/۶۶±۰/۳ سال انتخاب و بصورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند.در گروه اول ۱۲نفر تمرینات عصبی-عضلانی ، در گروه دوم ۱۲نفر تمرینات پلایومتریک وگروه کنترل و دو گروه عصبی-عضلانی و پلایومتریک در طول این ششش هفته (۱۲جلسه)تمرینات روتین فوتسال خود را نیز انجام دادند.قبل و پس از شش هفته تمرین تعادل پویای بازیکنان توسط آزمون Y ارزیابی شد. با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها ، از آنجایی که تعامل گروه در متغیر کووریت در متغیر تعادل پویا در هر دو پای برتر و غیر برتر معنی دار نیست، بنابراین پیش شرط همبستگی شیب رگرسیون برقرار است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و t همبسته استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پس از این شش هفته ، تعادل پویا، در گروه تمرینات پلایومتریک و گروه عصبی-عضلانی در هر دو پای برتر و غیربرتر در مقایسه با مقادیر پایه دارای افزایش معنی دار است. نتایج آزمون لون نشان داد که اختلاف بین تفاوت میانگین ها در پای برتر (۰۹/۰=P) و غیر برتر (۰۸/۰=P) معنی دار نیست. بنابراین، با توجه به نتایج بالا، فرض صفر پژوهش یعنی وجود تفاوت معنی دار بین اثر تمرینات پلایومتریک و تمرینات عصبی-عضلانی بر تعادل پویای فوتسالیست ها تایید شد. از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که انجام تمرینات عصبی-عضلانی و پلایومتریک میتواند تاثیر مثبتی در تعادل پویای بازیکنان فوتسال داشته باشد ،بنابراین به مربیان توصیه میشود از این تمرینات استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

عصبی-عضلانی ، پلایومتریک ، تعادل پویا ، بازیکنان فوتسال