تاثیر تمرینات تکواندو بر مهارت های حرکتی درشت پسران ۱۰-۷ سال اوتیسم

هدف از این پژوهش، تاثیر تمرینات تکواندو بر مهارت های حرکتی درشت پسران ۱۰-۷ سال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شهرستان شهرضا بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کاربردی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه کنترل و تجربی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه پسران ۷ تا ۱۰ سال مراجعه کننده به مرکز اوتیسم محیای شهرستان شهرضا (تعداد کل ۳۶ نفر) در سال ۱۴۰۱ مشخص گردید. بدین منظور ۲۰ پسر ۷ تا ۱۰ مبتلا به اوتیسم سالم غیرفعال و بدون سابقه اجرای فعالیت ورزشی به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۱۰ نفر) و آزمایش (۱۰ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش تمرینات تکواندو را به مدت ۱۸ جلسه (شش هفته و هر هفته ۳ جلسه به مدت ۴۵ دقیقه) انجام دادند. برای گردآوری داده ها از آزمون رشد مهارت های حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی، و از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس از طریق نرم افزار SPSS جهت بررسی فرض های تحقیق استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که متغیر مستقل بر مهارت جابه جایی (۸۸۸/۶۵ F= ، ۰۱/۰P =) و مهارت دستکاری (۸۸۸/۶۵ F= ،۰۱/۰P =) تاثیر معناداری دارد. باتوجه به نتایج توصیه می شود مربیان، درمانگران و والدین از فواید تمرینات تکواندو جهت بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بهره جویند.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، تکواندو ، حرکتی درشت ، آزمون اولریخ.