ارزیابی تغییرهای مساحت سدهای ساحلی و سواحل ماسه ای چابهار در حد فاصل سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰

موقعیت استراتژیک سواحل چابهار به دلیل استقرار سازه های ساحلی، وجود منطقه آزاد و گردش گری از اهمیت زیادی برخوردار است. از این روارزابی تغییرهای خطوط ساحلی و تعیین روند فرسایش و رسوب گذاری این منطقه ها از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف این تحقیق ارزیابیتغییرهای مساحت دو واحد ژئومورفولوژی سد ساحلی و سواحل ماسه ای چابهار از حد فاصل رودخانه پارک تا لیپار است. در این تحقیق واحد هایژئومورفولوژی سد ساحلی تیس و شور و هم چنین سواحل ماسه ای پارک، غرب شهر چابهار و لیپار با استفاده از مجموعه ای از تصویرهای ماهوارهای لند ست استخراج گردید و تغییرهای مساحت آن ها در حد فاصل سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰ و در ۵ بازه زمانی مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج اینتحقیق نشان می دهد که روند غالب تغییرها در دوره زمانی مورد مطالعه در هر دو واحد سد های ساحلی و سواحل ماسه ای فرسایشی بوده است ومساحت هر دو واحد ژئومورفولوژی کاهش یافته است. در مقایسه تغییرهای این دو واحد ژئومورفولوژی مشخص گردید که تغییرهای سد هایساحلی به دلیل این که هم زمان تحت تاثیر فرآیند های رودخانه ای به خصوص در زمان سیلاب های فصلی و هم چنین فرآیند های دریایی هستندنسبت به سواحل ماسه ای بیش تر است. هم چنین بیش ترین میزان فرسایش سواحل ماسه ای در حد فاصل سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹ روی داده ایاست که در این دوره وقوع طوفان های دریایی شدید همانند گونو از عوامل مهم موثر بر این تغییرها بوده است.

کلیدواژه ها:

سواحل ماسه ای ، سد های ساحلی ، پایش ، چابهار