خوانش ابن طفیل از ارتباط فطرت و تعلیم و تربیت و پیامدهای آن

از نگاه ابن طفیل ، آدمی با فطرت زاده می شود ، فطرت وی دارای آگاهی ها و گرایش های پیشینی است ، اما این آگاهی ها و گرایشها در همه افراد انسانی ، برابر نیست ، از سوی دیگر طبیعت و جامعه نیز تاثیر و نقش عمده ای در تعلیم و تربیت انسان دارند ، براساس این مقدمات ، در مساله تعلیم و تربیت ، هم نابرابری آگاهی ها و گرایش ها وهم تاثیر طبیعت و محیط را باید در نظر گرفت ،به همین دلیل است که ابن طفیل به هر دو نوع تعلیم و تربیت فردی و اجتماعی باور دارد ولی اولی را بر دومی ترجیح می دهد ، و نیزبا توجه به تفاوت داده های فطری آدمیان ، روش تعلیم و تربیت در مورد همه ابناء انسانی را یکسان توصیه نمی کند ، بلکه اصرار داردکه نظام تعلیم و تربیت در مورد عموم انسان ها باید محدود به امور معاش باشد و البته با رعایت حدود شرع و امور ظاهری ، و معتقداست به هیچ وجه غور و تعمق در امور عالی را نباید به سطح عموم جامعه کشانید .

کلیدواژه ها:

ابن طفیل ، فطرت ، تعلیم و تربیت ، فرد ، طبیعت ، جامعه