واکاوی روابط ساختاری میان ادراک دانشجویان از برنامه درسی با رویکرد آن ها به یادگیری و مطالعه دروس

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ادراک دانشجویان دوره کارشناسی از برنامه درسی و رویکرد آنها به یادگیری و مطالعه دروس بود. جامعه آماری شامل دانشجویان شاغل به تحصیل در دوره کارشناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. نمونه آماری شامل ۳۶۵ نفر از دانشجویان بود که با روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه «رویکردها و مهارت های مطالعه دانشجویان (نسخه کوتاه)» و «پرسشنامه تجربه دوره» استفاده گردید. برای بررسی روایی ابزارها از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد و نتایج نشان داد که دو ابزار، دارای روایی سازه مناسب بودند. پایایی هر یک از ابزارها نیز به ترتیب ۸۵/۰ و ۸۳/۰ برآورد گردید. برای بررسی روابط ساختاری میان مولفه های دو پرسشنامه، از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار Amos استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ادراک از اهداف و استانداردهای روشن با رویکرد سطحی به یادگیری رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنین، بین ادراک از اهداف و استانداردهای روشن با رویکرد راهبردی به یادگیری، رابطه مثبت و معنادار برقرار بود. علاوه بر این، رابطه بین ادراک از حجم کارمناسب با رویکرد سطحی به یادگیری مثبت ومعنادار بود و بین رویکرد عمیق و رویکرد راهبردی به یادگیری نیز رابطه مثبت و معناداری دیده شد.

کلیدواژه ها:

ادراک از برنامه درسی ، رویکردهای یادگیری و مطالعه ، دانشجو ، دانشگاه ، آموزش عالی