تعامل خوانش ماضی نقلی با گونه رویداد افعال ساده در زبان فارسی

ساخت «ماضی نقلی» تحت تاثیر عواملی چون معنای فعل، موضوع ها، قیدها و سایر عناصر بافت زبانی و موقعیت، خوانش های متفاوتی می گیرد. این مقاله مطالعه ای معناشناختی است که صرفا بر بحث تاثیرات معنای رویدادی افعال ساده (غیرپیشوندی و غیرمرکب) بر خوانش ماضی نقلی تمرکز کرده و تلاش کرده است تعامل این دو مقوله معنایی را با تکیه بر داده های یک نمونه گیری پیکره بنیاد بررسی کند. داده های اصلی پژوهش، از پیکره بی جن خان و همکاران (۲۰۱۱) نمونه گیری شده و در مواردی داده های حاصل از جستجوی کتابخانه گوگل نیز در نظر گرفته شده است. همچنین، تعیین گونه رویداد فعل، در چارچوب طبقه بندی وندلر (۱۹۵۷) انجام گرفته و خوانش های ماضی نقلی نیز بر اساس فهرست کامری (۱۹۷۶) بررسی شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد افعال ایستا عمدتا خوانش نتیجه ای و وجودی دارند، افعال فعالیت اصولا خوانش وجودی دارند، و افعال حصولی و تحققی خوانش پیش فرض نتیجه ای دارند. سایر خوانش ها در هر گونه رویداد، یا کاربرد کمتری دارند (مانند خوانش همگانی در بعضی افعال ایستا)، یا تحت تاثیر عوامل بافتی به وجود می آیند (مانند خوانش وجودی در افعال حصولی و تحققی که حاصل لغو وضعیت نتیجه توسط معنای فعل یا قیدهاست). همچنین بر اساس یافته های پژوهش حاضر، هیچ سهمی در بین خوانش های پیش فرض (در غیاب بعضی قیدها و عناصر بافتی و موقعیتی) به خوانش خبر داغ اختصاص ندارد. این نتیجه گیری در خصوص انحصار خوانش های اصلی به نتیجه ای و وجودی و همگانی، تاییدی بر رویکرد پانچوا (۲۰۰۳) است.

کلیدواژه ها:

خوانش ، زبان فارسی ، فعل های ساده ، گونه رویداد ، ماضی نقلی