بررسی تاثیر محلول پاشی براسینواستروئید بر برخی صفات فیزیولوژیکی و عملکرد ژنوتیپ های کلزا تحت شرایط تنش خشکی انتهای فصل

به منظور بررسی اثر براسینواستروئید بر عملکرد و صفات فیزیولوژیکی ارقام مختلف کلزا تحت تنش خشکی آخر فصل، آزمایشی به صورت فاکتوریل کرت ‎خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ و ۹۸-۱۳۹۷ در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج (ماهدشت) اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل محلول‎پاشی براسینواستروئید (صفر و ۱/۰ میکرومولار) و آبیاری (معمول و قطع آبیاری از مرحله ۵۰ درصد گلدهی) به صورت فاکتوریل در کرت های اصلی و ژنوتیپ‎های کلزا (نفیس، احمدی، اکاپی، نیما و نیلوفر) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. محلول پاشی براسینواستروئید در هر دو شرایط آبیاری کامل و قطع آبیاری موجب افزایش عملکرد ‎دانه، کلروفیل و محتوای نسبی آب نسبت به شاهد شد. بالاترین‎ مقدار کربوهیدرات محلول، پرولین برگ و درصد روغن در شرایط تنش خشکی و کاربرد براسینواستروئید حاصل‎شد که نسبت به شرایط کنترل به ترتیب ۸/۲۴، ۵/۱۶ و ۵/۲ درصد بیش‎تر بود. این‎در‎حالی بود که رقم اکاپی در شرایط قطع آبیاری بالاترین مقاومت روزنه ای (۵۹/۲۴ ثانیه بر سانتی‎متر)، کم‎ترین میزان کلروفیل (۴۹/۱ میکرومول در گرم وزن تر) و عملکرد دانه (۵/۱۹۶۰ کیلوگرم در هکتار) را دارا بود. رقم نیلوفر کم‎ترین میزان مقاومت روزنه‎ای و بالاترین میزان کلروفیل، درصد روغن و عملکرد دانه را در هر دو شرایط آبیاری داشت. به‎طورکلی در هر دو تیمار آبیاری، کاربرد‎ براسینواستروئید منجر به بهبود صفات فیزیولوژیک کلزا شد.

کلیدواژه ها:

براسینواستروئید ، تنش خشکی ، دانه روغنی ، درصد روغن ، محتوای نسبی آب