اثرات سطوح مختلف پروبیوتیک و شکل فیزیکی خوراک بر ریخت شناسی روده باریک و وضعیت ایمنی در جوجه های بلدرچین گوشتی

این آزمایش باهدف استفاده از اثر سطوح مختلف پروبیوتیک پروتوکسین و شکل فیزیکی خوراک بر ریخت شناسی روده باریک و وضعیت ایمنی در بلدرچین انجام گرفت. به این منظور تعداد ۲۴۰  قطعه جوجه بلدرچین های گوشتی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در ۶ تیمار ، ۴ تکرار با ۱۰ جوجه در هر تکرار به مدت ۴۲ روز مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱- خوراک آردی (مش) حاوی آب خالص (فاقد پروبیوتیک پروتکسین)، ۲- خوراک آردی (مش) حاوی دو سطح پروبیوتیک پروتکسین محلول در آب آشامیدنی (۱ و ۲ درصد)، ۳۳- خوراک کرامبل با سه سطح پروبیوتیک پروتکسین (صفر، ۱ و ۲ درصد) محلول در آب آشامیدنی بودند. جیره های آزمایشی بر اساس احتیاجات غذایی جوجه بلدرچین انجمن تحقیقات ملی و با استفاده از نرم افزار UFFDA تنظیم شدند. به منظور آزمایش شمارش سلول های خونی،  در سن ۴۲ روزگی، یک جوجه از هر تکرار انتخاب و نمونه خون از ورید بال گرفته شد. پس از ثبت وزن تمام جوجه ها، یک پرنده از هر قطعه به صورت تصادفی کشتار شد و وزن و طول نسبی بخش های مختلف روده و خصوصیات ریخت شناسی ژژنوم (طول و عرض پرز و عمق کریپت) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد. جوجه های تغذیه شده با جیره خوراک کرامبل و فاقد پروبیوتیک پروتکسین دارای بالاترین درصد لنفوسیت و جوجه های دریافت کننده خوراک مش و فاقد پروبیوتیک پروتکسین دارای بالاترین درصد مونوسیت بودند (۰/۰۵>P). هم چنین نتایج حاصل از ریخت شناسی روده باریک جوجه های بلدرچین نشان داد که دو تیمار خوراک کرامبل و حاوی ۲ درصد پروبیوتیک پروتکسین محلول در آب آشامیدنی دارای بالاترین مقادیر طول پرز و عمق کریپت بودند (۰/۰۵>P). وزن نسبی اجزای مختلف دستگاه گوارش و طول نسبی دئودنوم و سکوم به طور معنی داری تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار گرفتند (۰/۰۵>P). به طورکلی نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که استفاده از افزودنی پروبیوتیک پروتکسین منجر به بهبود وضعیت ایمنی بلدرچین ها می گردد و تاثیر معنی داری بر بهبود  وضعیت طول و عرض پرز و عمق کریپت و نیز بهبود وزن و طول نسبی اجزای مختلف روده دارد.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک پروتکسین ، وضعیت ایمنی ، ریخت شناسی روده ، بلدرچین