مقایسه اثر سه منبع متفاوت مس بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، شاخص های بیوشیمیایی خون، کبد و املاح استخوان در جوجه های گوشتی سویه راس ۳۰۸

مس جزو مواد معدنی کم مصرف مهم در ­تغذیه جوجه ­های­ گوشتی است، بنابراین آزمایشی به منظور مقایسه منابع متفاوت مس بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، شاخص ­های بیوشیمیایی خون، کبد و استخوان روی ۶۰۰ قطعه جوجه ­گوشتی در قالب طرح­ کاملا تصادفی با ۱۰ تیمار و­ پنج تکرار و ۱۲ جوجه به ازاء هر تکرار­ انجام شد. تیمارها شامل: ۱- شاهد بدون مکمل مس؛ تیمارهای ۲، ۳ و ۴ به ترتیب حاوی نانو اکسید مس به میزان ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم در کیلوگرم؛ تیمارهای ۵، ۶­ و­۷ حاوی اکسید مس به میزان ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلیگرم در کیلوگرم؛ تیمارهای ۸، ۹ و ۱۰ حاوی سولفات مس به میزان ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم در کیلوگرم بودند. در پایان آزمایش، داده ها با رویه GLM نرم افزار SAS و آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. میزان مس موجود در درشت نی جوجه ها به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت (۰/۰۰۱>P)؛ به طوری­ که بیش ترین میزان مس در درشت نی در تیمار سولفات ۳۰ مشاهده شد که تفاوت معنی داری با دیگر تیمارها داشت (۰/۰۵>P). می توان نتیجه گرفت که میزان مس در جیره می تواند بر تجمع مس در درشت نی تاثیر داشته باشد و به نظر   می ­رسد استفاده از منابع ارزان قیمت مس مانند سولفات مس در مقایسه با منابع جدید و پر هزینه مس مانند نانو ذرات مس تفاوت چندانی بر بازدهی پرنده و قابلیت هضم نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، مس ، جوجه گوشتی ، قابلیت هضم ، اکسید مس ، سولفات مس