• بررسی اثر سلول های مکعبی مرکزتوپر و مکعبی ساده بر بیشینه ریز حرکت های اولیه در پروتز های متخلخل ساقه کوتاه

تعویض کامل مفصل ران یکی از متداول ترین فرآیندهای جراحی در جهان رتبه بندی شده است. یکی از مهم ترین مکانیزم های شکست پروتز های مفصل ران، بیشینه ریزحرکت های اولیه می باشد. با استفاده از ساختار متخلخل می توان مسبب کاهش سپر تنشی شد اما با افزایش درصد تخلخل شاهد افزایش بیشینه ریزحرکت های اولیه خواهیم بود. در این مطالعه به مقایسه اثر دو نوع از پرکاربرد ترین ساختار های متخلخل بر بیشینه ریزحرکت های اولیه برای درک بهتر تاثیر ویژگی های مورفولوژیکی ساختار های متخلخل بر مکانیزم های شکست پروتز های متخلخل مفصل ران پرداخته شده است. برای محاسبه بیشینه ریزحرکت های اولیه از اختصاص خواص تخلخل مطابق روابط اشبی-گیبسون برای پروتزهای مفصل ران انجام پذیرفته است. نتایج عددی نشان می دهند که بیشینه میزان ریزحرکت اولیه پروتز های متخلخل از نوع مکعبی مرکز توپر از پروتز های متخلخل از نوع مکعبی ساده حدود ۴ درصد بیشتر می باشند. این نتیجه با خواص مورفولوژیکی ساختار های متخلخل مطابق اشبی-گیبسون تطابق کامل داشته و با استفاده از این ضرایب می توان رفتار بیومکانیکی پروتز های مفصل ران را پیش بینی کرد. این یافته در کنار داده های دیگر مکانیزم های شکست همانند سپر تنشی و بیشینه تنش تماسی مفید خواهد بود.

کلیدواژه ها:

پروتز مفصل ران ، آنالیز اجزای محدود ، سپر تنشی ، تخلخل ، ریز حرکت اولیه