بررسی موتیف رنگ ها در اشعار طاهره صفارزاده و محمدرضا عبدالملکیان

هنر و ادبیات در طول تاریخ همواره ارتباط و هم پوشانی عمیقی داشته اند. یکی از اشتراکات این دو، عنصر رنگ است. رنگ چه در هنر وچه در ادبیات می تواند مفاهیم مشترک و گسترده ای را به طیف وسیعی از مخاطبان منتقل نماید. شاعران از گذشته تا امروز همواره ازنمادها و زبان مجازی در اشعار خود برای بیان رمز ها، تصویر سازی ها و در دوره های خاص تاریخی برای مقاصد سیاسی و اجتماعی بهرهبرده اند. در واقع بسامد موتیف های استفاده شده وتحلیل نماد ها راهی برای دست یابی به اندیشه، جهان بینی و عصر زندگی شاعر است. با وقوع جنگ تحمیلی اندیشه ها و ارزش های نوینی شکل گرفت؛ به این ترتیب موتیف ها و نماد های جدیدی پا به عرصه ادبیات گذاشتند وشاعران پایداری با استفاده از موتیف ها به غنای ادبی و محتوایی آثار خود افزودند. موتیف رنگ ها یکی از موتیف های پرکاربرد در ادبیاتپایداری و مورد توجه شاعران این حوزه است. در این پژوهش که به روش تحلیلی-کیفی گردآوری شده است. قصد داریم تا به بررسیموتیف رنگ ها و معنای نمادین آنها در شعر دو تن از شاعران معاصر؛ طاهره صفارزاده و محمدرضا عبدالملکیان بپردازیم.

کلیدواژه ها:

موتیف ، رنگ ، ادبیات پایداری ، محمدرضا عبدالملکیان ، طاهره صفارزاده