ساختارهای کنایی طنز در شعر ادبیات پایداری

کنایه از عناصر کارآمد در شعر طنز به شمار می رود. این عنصر ادبی در شعر طنز روزگار انقلاب اسلامی، در شکل های گوناگون ادبی،کاربرد یافته است. بررسی کنایات و شیوه پردازش آنها در شعر طنز این دوره، از جمله مواردی است که کمتر مورد توجه پژوهندگان قرارگرفته است. بر همین اساس در این مقاله سعی شده است با نگاهی اجمالی به کنایه و اهمیت آن در ادبیات فارسی، به شیوه های به کارگیریآن در شعر طنز انقلاب اسلامی در حوزه ادبیات پایداری پرداخته شود. بخش قابل توجهی از کنایات مطرح در شعر انقلاب اسلامی کنایاتیهستند که در ادب پایداری به ویژه در حوزه شعر کاربرد یافته اند. واشکافی این کنایات می تواند در شفاف سازی شگردهای شاعران انقلاباسلامی در استفاده از این عنصر ادبی برای تبیین مفاهیم حماسی و مضامین دفاع مقدس موثر باشد. نویسنده با استخراج ابیات دارای کنایهاز کارنامه شاعران انقلاب اسلامی و به گزینی آنها به روش استقرایی-تحلیلی، به ارائه نمونه در ساختارهای گوناگون کنایی پرداخته است کهنشانگر رویکرد قابل توجه این عنصر ادبی و بلاغی در شعر شاعران انقلاب اسلامی است. شناخت شیوه های پردازش کنایه و نوآوری وابداعات صورت گرفته در این عرصه، از جمله دستاوردهای این پژوهش است. این جستار ادبی زمینه ای فراهم می کند تا پژوهندگانموضوعات تخصصی ادبیات بتوانند با تحقیقی مشابه در سایر حوزه های ادبی به دستاوردهای نوینی درباره شگردهای طنزپردازی دستیابند.

کلیدواژه ها:

کنایه ، کنایه های طنز ، شعر روزگار انقلاب اسلامی ، شعر طنز در ادبیات پایداری ، کنایه در شعر طنز انقلاب اسلامی