اثر بخشی موسیقی درمانی بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر اثر بخشی موسیقی درمانی بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی بود. روش تحقیق در پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش ازمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی شهرمشهد بود که در سال ۱۴۰۲ جهت درمان ارجاع داده شده بودند. گروه آزمایش مداخله پنج هفته ای موسیقی درمانی رادریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار تحقیق پرسشنامه ویسمن و بی کل(۱۹۹۹) بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. یافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون سازگاری اجتماعی گروه آزمایش بهبود معنی داری داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که موسیقی درمانی و توجه به هنربر میزان سازگاری اجتماعی تآثیر گذار بوده است که توجه ویژه مسئولین در بخش آموزش و پروش و سازمان بهزیستی را می طلبد.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، سازگاری اجتماعی ، بیش فعالی