بررسی رابطه خوش بینی آموخته شده و سطح انتظارات زوجین با رضایتمندی زنان همسر مدافع حرم و نظامی شهر تهران در سال ۱۴۰۱

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خوش بینی آموخته شده و سطح انتظارات زوجین با رضایتمندی زنان همسر مدافع حرم و نظامی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع و اهداف مورد نظر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه زنان ۲۲ تا ۴۲ ساله همسر مدافع حرم و نظامی مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهرک شهید نوری و به تعداد ۱۰۴ نفر می باشد از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران ۸۲ نفر با نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوی داده ها در این پژوهش پرسشنامه آزمون جهت گیری زندگی (خوش بینی تجدید نظر شده) شییر و همکاران (۱۹۹۴)، پرسشنامه استانداردهای رابطه ساخته ونجلستی و دلی(۱۹۹۷) و شاخص رضایت زناشویی هودسن (۱۹۹۲) بود. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج کسب شده از این پژوهش نشان داد که بین خوش بینی آموخته شده و سطح انتظارات زوجین با میزان رضایتمندی زنان همسر مدافع حرم رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و افزایش خوش بینی و بهبود سطح انتظارات زوجین منجر به افزایش رضایتمندی زنان می شود

کلیدواژه ها:

خوش بینی آموخته شده ، سطح انتظارات زوجین ، رضایتمندی زناشویی ، زنان.