رابطه بین ایمنی روانشناختی با رهبری اصیل و رفتار مشارکتی

رهبری در هر سازمانی تا حد زیادی تعیین کننده نوع رفتار کارکنان است. رهبری اصیل، پایه و اساس همه اشکال مثبت رهبری است و نقش مهمی را در پرداختن به مسائل اجتماعی و سازمانی ایفا میکند. همچنان که مفهوم رهبری اصیل جهت کسب شهرت به راه خود ادامه میدهد، ایمنی مبتنی بر رفتار به شناسایی و اصلاح رفتار هایی در محیط کار می پردازد که بر بروز حوادث موثرند و برای نیل به این منظور، زیرساخت های سازمانی و اجتماعی این رفتارها را در نظر میگیرد. به این ترتیب مشخص میشود این نیاز وجود دارد که به منظور غنی سازی ادبیات نظری این نوع از رهبری، کاربرد آن در بافت های چند فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین ایمنی روانشناختی با رهبری اصیل و رفتار مشارکتی صورت گرفته است. برای بررسی این ارتباط ابزار اندازه گیری پرسشنامه رهبری اصیل والومبا، مشارکت کاری توماس لاداهل، ایمنی روانشناختی مازلو و درسطح استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین ایمنی روانشناختی و مولفه های رهبری اصیل و رفتار مشارکتی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ایمنی مبتنی بر رفتار ، رهبری اصیل ، رفتار مشارکتی