الزامات تحقق همگرایی منطقه ای در جهان اسلام: بررسی موردی نقش همکاری های علمی

هدف: پاسخ به این پرسش است که نقش همکاری های علمی در دستیابی به همگرایی در جهان اسلام چیست؟ برای پاسخ به این پرسش با تکیه بر چارچوب نظری همگرایی در قالب سیاست همسایگی تلاش شده است نقش همکاری های علمی-دانشگاهی در مهیا ساختن زمینه های پایدار برای گسترش همگرایی در جهان اسلام بررسی شود. روش: مطالعات اسنادی مرتبط با تحلیل و فراتحلیل اسناد است.یافته ها: بیانگر آن است برقراری پیوندهای ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک و گره خوردن سرنوشت کشورهای اسلامی به یکدیگر مهمترین نقش را در گسترش همکاری های علمی این کشورها با یکدیگر دارد.نتیجه­گیری: مقاله آن است که ارتقای جایگاه کشورهای اسلامی همسایه در همکاریهای علمی مستلزم برنامه ریزی در سه سطح خرد(دانشمندان)، میانی(نهاد) و کلان(دولت) است.

کلیدواژه ها:

همگرایی ، سیاست همسایگی ، همکاری های علمی ، جهان اسلام ، جنوب غرب آسیا