چگونه توانستم کمبود اعتماد به نفس دانش آموزم را با روش بحث گروهی حل کنم

اعتماد به نفس، شالوده و زیربنای منش انسان است. طبق پژوهش های صورت گرفته، کمبود شدید آن میتواند باعث ایجاد اختلال شخصیت شود. تحقیقات نشان داده است، بسیاری از دانش آموزان هنوز هم مهارت های ارتباطی و اعتماد به نفس کافی ندارند. هدف از مطالعه حاضر، افزایش اعتماد به نفس دانش آموز با استفاده از روش بحث گروهی میباشد. روش تحقیق از نوع اقدام پژوهی است. جامعه هدف این پژوهش، یک دانش آموز پایه سوم ابتدایی در یکی از مدارس شهر بوشهر است که از مشکل کمبود اعتماد به نفس رنج می برد. روش های گردآوری اطلاعات عبارتند از، مشاهده و تحلیل عملکرد دانش آموز، گفتگو با همکاران و افراد صاحب نظر، گفتگو با والدین دانش آموز و بررسی پرونده تحصیلی و سلامت او. داده های اولیه نشان داد که آزمودنی هیچگونه مشکل جسمی و روانی نداشته، از نظر درسی وضعیت متوسط داشته، اما مورد سرزنش و تحقیر پدر و طرد شدن از سوی همسالان خود واقع شده است. از والدین دعوت به همکاری آمد تا با فرزندشان در خانه با مهربانی بیشتری توام با انگیزه دادن و تشویق، رفتار کنند. همچنین از معلم آزمودنی خواسته شد تا برخی از راهکارها را در کلاس پیاده سازی کند. آزمودنی را از انتهای کلاس به نیمکت جلو جابجا کند. بابت کارهای درستش او را تشویق کند. در امر تدریس وی را دخیل سازد. از روش بحث گروهی در کلاس استفاده کند. نتایج نشان داد، در رفتار آزمودنی در پیش آزمون و پس آزمون، تفاوت چشمگیری دیده شد. به عبارت دیگر نتایج تحقیق نشان داد، اجرای شیوه بحث گروهی، باعث افزایش اعتماد به نفس و فعالیت آزمودنی، کاهش استرس، بیرون آمدن از گوشه گیری، تقویت دروس و گفتگوی او در کلاس شد.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، روش بحث گروهی ، تدریس ، تحقیر