مفهوم شناسی تاب آوری، راهکارها و آثار فردی و اجتماعی آن در ابتلائات از منظر قرآن کریم و نهج البلاغه

در سال های اخیر واژه «تاب آوری» توجهات زیادی را به خود جلب کرده است که البته رگه های این بحث با واژگان دیگری در قرآن کریم و روایات اهل بیت «علیهم السلام» آورده شده است. تاب آوری یکی از شاخصه های اساسی در تربیت است که نقش مهمی را در کاهش آسیب ها و تحمل سختی های زندگی در پی دارد. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و با مراجعه به آیات قرآن و نهج البلاغه با هدف بازشناسی مفهوم تاب آوری، ابتلاء، مفاهیم ناظر به ابتلاء به رشته ی تحریر درآمده است. در این پژوهش عوامل و راهکارهای تاب آوری چون (بالا بردن سطح شناخت و علم آموزی توکل امیدواری ایمان استعانت و یاری طلبیدن از خداوند) به دست آمد و همچنین با در نظر گرفتن آثاری چون (پاداش شهید / مضاعف نشدن مصیبت ایجاد رضایت و خشنودی بهبود روابط (جلوگیری از درگیری و نزاع) ثابت شد که می توان از شرایط استرس زا کاست و تک تک آحاد جامعه را برای تاب آوری و تحمل در مقابل سختی ها و مشکلات تشویق و ترغیب نمود.

کلیدواژه ها:

ابتلاء ، ابتلائات ، ایجاد رضایت ، تاب آوری ، طاقت آوری