تاثیر بازیهای کودکان در رشد و پرورش فکری آنان

در جهان معاصر، بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی برای هر کودک است. در واقع بازی کردن در زندگی کودک از اهمیت زیادی برخوردار است. در جریان بازی، نیروهای روحی و جسمی کودک، یعنی دقت، حافظه، تخیل، نظم و ترتیب، چالاکی و مهارت و... رشد می یابند و علاوه بر این ها بازی برای کودک محرک و انگیزه ای در جهت کسب تجارب اجتماعی می شود. در میان اقسام بازی، بازی هایی که آفریده خود کودکان است و ما آن ها را بازی های ابتکاری یا موضوع دار و نقش دار می نامیم اهمیت ویژه ای دارند. در این بازی ها خردسالان آنچه را که در محیط کوچک زندگی خود از فعالیت بزرگسالان می بینند تقلید می کنند. بازی های ابتکاری به شخصیت کودک شکل می بخشند، از این رو وسیله پرارزشی در تربیت او محسوب می شوند. این بازیها بازتابی از زندگی اند. بازی همواره در همیشه تاریخ وجود داشته است، بازی همزاد و همنشین همیشگی نوزادان، کودکان و نوجوانان بوده است، از فیلسوفان قدیم افلاطون و ارسطو به بازی و اهمیت آن در امر آموزش و آماده سازی شغلی توجه داشته اند و برخی دیگر از اندیشمندان عرصه علوم تربیتی از جمله کمینیوس، روسو، پستالوزی و به ویژه فروبل به بازی و استفاده از آن در امر آموزش اهمیت می دادند. در این نوشتار سعی بر آنست که نقش والدین در انواع بازیهای کودکان و ارزشها و انواع بازیهای کودکان و عوامل موثر بر آن نیز مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد. جمع آوری اطلاعات در این زمینه از ادبیات و پیشینه کتاب ها، مقالات، پایان نامه ها و پایگاههای اطلاعاتی مرتبط با موضوع پژوهش استخراخ شده است.

کلیدواژه ها:

بازی ، کودکان ، مهارتها ، انواع بازی ها.