جایگاه حوزه و دانشگاه در تحقق نهضت تولید علم

یکی از عوامل عقب ماندگی جهان اسلام، پس از دوران درخشان تمدن اسلامی به حاشیه رفتن مقام علم و عالمان است. البته خود آن هم معلول عوامل متعددی است که پرداختن به آنها از حیطه ی موضوع این بحث خارج است. پیشرفت و توسعه در گرو منزلت علم و دان است. تمدن ها در روی آوردن به علم و جت دهی آن، به وجود می آیند و با زوال و انحطاط علم، به افول می گرایند. از این رو، تولید علم و بهینه سازی بسترهای آن، گامی مهم در پیشرفت جوامع به شمار می رود. بی شک فرهنگ تولید علم، یک فرهنگ ریشه دار اسلامی است که به جای جامعه ی دینی بالنده تر و حکومت دینی پیشروتر، خواهد انجامید. جهان اسلام پس از دوران طلایی شکوفایی خرد، در سده های نخستین، به سبب بعضی مشکلات مانند حاکم شدن برخی نظام های ظاهرگرا و خرد ستیز از قافله ی علم، رشد و بالندگی عقب نگه داشته شد. بعدها هم، در بهترین وضعیت خود در تمنای دست یابی به داشته های پیشین خود از غرب بیگانه، عصر ترجمه را پشت سر گذاشت که در برخی حوزه های نظری حاصلی جز واپس گرایی نوین وایجاد تزلزل در بنیان های فکری نو آموختگان نداشت. برون رفت از وضع موجود، نخست در گرو درک ضرورت گذر از مرحله ی کنونی و سپس در پرتو نهضت فراگیر علمی و جنبش نرم افزاری ممکن است. درک ضرورت، چیستی، شناخت پیش فرضها، ویژگی ها و مؤلفه های جنبش نرم افزاری، یگانه راه برون رفت از وضعیت رکود فعلی در حوزه ینظریه پردازی علوم انسانی است. همچنین یافتن راهبردهای مناسب برای تحقق آن، ز بایسته های این راه ناهموار ولی بدون جایگزین است.

کلیدواژه ها:

تولید علم ، موانع و راه کارها ، حوزه و دانشگاه