چگونه توانستم اولیا و دانشآموزان را به استفاده از فضای مجازی در آموزش علاقمند کنم؟

این تحقیق در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در دبستان دخترانه شهید بهروزنژاد شهرستان مراغه در پایه اول ابتدایی اجرا شد. این پژوهش به صورت کیفی و در چند مرحله اجرا شد: ۱- توصیف موقعیت فیزیکی مدرسه، ۲- جمعآوری دادهها در رابطه با وضعیت آموزشی، اجتماعی و اقتصادی خانوادهها، ۳- مسئلهیابی و بیان آن، ۴- بررسی منابع در اینترنت درباره مسئله و مشکل موجود، ۵- برگزاری جلسه حضوری با اولیا و شنیدن نظرات والدین راجع به آموزش مجازی، ۶- برگزاری جلسه توجیهی به صورت مجازی با والدین و واکاوی و بررسی موضوع با آنها و به اشتراک گذاشتن ایدهها، ۷- یادداشت نظرات و پیشنهادات والدین، ۸- پیشنهاد چند گام اساسی برای حل مشکل موجود (شش گام)، ۹- اجرا کردن راهحلها به صورت عملی، ۱۰- کدگذاری و مقولهبندی از اجرای گامها، ۱۱- تحلیل دادههای جمعآوری شده ۱۲- نتیجهگیری نهایی. مشارکتکنندگان در این پژوهش، والدین دانشآموزان کلاس اول بودند. در سه ماه سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ اکثر والدین به نوعی آموزش مدارس را به صورت مجازی از طریق پیامرسانهای مختلف و شبکه آموزش سیما تجربه کرده بودند، به همین دلیل همه والدین در حیطه این تحقیق قرار گرفتند. با ارائه توضیحات لازم در مورد اهمیت و هدفهای پژوهش، عدم اجبار در پاسخ، عدم دریافت مشخصات فردی والدین و دانشآموزان، محرمانگی و عدم افشای نظرات به سایر والدین، اطمینان از حذف فایلهای صوتی پس از یادداشت، استفاده از نتایج نظرات صرفا جهت ارتقاء و بهبود کیفیت آموزش و اطلاع نتایج پژوهش به والدین رعایت گردید. نتایج نشان داد با انجام اقدامات و گامهای در طی سال تحصیلی، ۵۸ درصد والدین از اقدامات صورت گرفته رضایت کامل و ۴۲ درصد هم رضایت نسبی در این شرایط کرونایی از آموزش مجازی داشتند. در نهایت برای بهرهوری هر چه بیشتر از آموزش مجازی در زمانهای بحرانی بایستی زیرساختهای لازم از جمله افزایش سرعت اینترنت و کاهش هزینه آن، برگزاری کارگاههای آموزشی جهت توسعه و توانمندسازی معلمان در استفاده از شبکههای مجازی و ارائه خدمات اثربخش به والدین و دانشآموزان صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، اقدامپژوهی ، بازیهای آموزشی ، ویروس کرونا ، والدین.