شناخت دانش بومی در مقابله با فرسایش بادی در ایران و جهان

یکی از مهم ترین فرایندهای طبیعی در مناطق نیمه خشک ، خشک و فراخشک فرسایش بادی است . این فرایند در شرایطی رخ می دهد که علاوه بر وجود خاک حساس، باد دارای حاکمیت و سرعت قابل توجه باشد. از آنجا که عوامل تشدید کننده فرسایش بادی ، فقر پوشش گیاهی ، کمبود هوموس، خشک بودن خاک و ریز دانه بودن آن می باشد و این عوامل خاص مناطق خشک هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی شناخت دانش بومی در مقابله با فرسایش بادی در ایران و جهان از طریق مطالعه توصیفی -کتابخآنهای می باشد. فرسایش بادی اشکال و انواع مختلفی داشته و برای مهار آن از روشهای مختلفی استفاده می شود که از مهم ترین آنها می توان مالچ پاشی را بیان کرد. مالچ بر چند نوع بوده و آنچه بیش تر در کشور، در مبحث کنترل فرسایش بادی و جلوگیری از گرد و غبار مطرح است ، مالچ نفتی است . نتایج نشان داده است که مالچ نفتی مزایای زیادی داشته و روشی موثر در جلوگیری از حرکت شن های روان می باشد. یکی دیگر از فعالیت های اثرگذار در حفاظت از مناطق خشک ایجاد جنگل های دست کاشت بوده است . مورد دیگر فناوری گروباکس شانس بقای گیاه در شرایط بیابانی را افزایش دهد. گروباکس برای نهال در مقابل باد به عنوان قیم عمل کرده و خاک و هوای اطراف نهال، همواره در شرایط گرمای هوای محیط در روز، خنک و در شرایط سرمای محیط شب ، هوا و خاک اطراف نهال گرم تر از بقیه نقاط است . مورد بعدی جنگل های مانگرو اکوسیستم های منحصر به فردی هستند که در نواحی جزر و مدی رودخانه ها؛ مصب ها و خلیج های مناطق گرمسیری ونیمه گرمسیری رشد می کنند. نتایج استفاده از جنگل مانگرو در مطالعه ای نشان داد که میزان ارزش کارکرد مقابله با فرسایش بادی در منطقه معادل ۵۰۰,۲۷۳,۸۷۰,۱تومان برآورد شد.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، فناوری گروباکس ، بادشکن ، مالچ نفتی .