بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی مدیران و کارکنان

دنیای امروز غالبا به عنوان مکانی توصیف شده است که در آن تغییرات مداوم صورت می گیرد، بازارها وضعیت ثابتی ندارند و بسترهای سیاسی و قانونی ، غالبا جابه جا می شوند. فراتر از این موارد، تغییرات روی داده در فناوری سرعت ارتباطات را افزایش داده و سازمان ها را ملزم به بررسی و پاسخ به نیازمندی های مشتری نموده است. سازمان های بزرگ با ساختار سنتی، توان و انعطاف لازم برای هم سوئی با این تغییرات را ندارند و برای بقای خود ناچارند تا تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهائی مجهز کنند که توان رویارویی و هم سویی با تحولات جهانی را به دست آورند. از ویژگی های اساسی سازمان های جدید، شکل گیری آنها بر مبنای یادگیری است. بنابراین مدیران و کارکنان، همواره در حال یادگیری و توانمندسازی بوده و مهارت های جدید کسب می کنند، چرا که قدرت هر سازمان متناسب با میزان آموزش دائمی مدیران و کارکنان توانمند آن است. با توجه به اهمیت نقش یادگیری سازمانی در رشد و پیشرفت سازمان ها و همچنین توانمندکردن کارکنان در این مقاله به بررسی رابطه ی بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی کارکنان در دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر پرداخته می شود. روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی است و با توجه به اهداف تحقیق که به سنجش رابطه بین متغیرها می پردازد از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این تحقیق عبارت است از معلمان و مدیران مقطع ابتدایی شهرستان تربت حیدریه که نمونه آماری آنها با استفاده از فرمول کوکران۲۴۹ نفر می باشد. برای جمع آوری اطلاعات لازم در این تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد که به منظور سنجش توانمندی و یادگیری سازمانی تدوین شده، استفاده گردیده است. نتایج نشان دهنده ی این است که بین یادگیری سازمانی و احساس شایستگی در شغل، استقلال، موثربودن، معنی داربودن و اعتماد در شغل در میان معلمان و مدیران مقطع ابتدایی شهرستان رشتخوار رابطه ی معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانمندسازی معلمان و مدیران ، مقطع ابتدایی شهرستان رشتخوار