پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس احساس انسجام روانی و تحمل پریشانی در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تعیین "پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس احساس انسجام روانی و تحمل پریشانی در دانشجویان" است. پژوهش مورد نظر از جهت هدف، کاربردی است و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی و از حیث ارتباط بین متغیرهای پژوهش از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات تهران در مقطع کارشناسی با استفاده از جدول کرجسی و مورگان(۱۹۷۰) ۳۸۴ نفر بوده است. برای گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه انسجام روانی آنتونووسکی(۱۹۹۳) با ۲۹ گویه؛ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی با ۲۴ گویه و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵) با ۱۵ گویه استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از طریق اجرای آن بر روی تعدادی از پاسخگویان تایید گردید. و پایایی آنها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب(۷۴۲/۰)، (۸۶۴/۰) و (۷۲۵/۰) بدست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان داد: از بین متغیرهای مورد مطالعه در رگرسیون بهترین پیش بینی کننده کیفیت زندگی در گام اول احساس انسجام روانی، در گام دوم علاوه بر احساس انسجام روانی ، تحمل پریشانی بوده است. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام ارتباط بین احساس انسجام روانی، تحمل پریشانی با کیفیت زندگی معنادار بوده است. بر این اساس در گام اول ضریب احساس انسجام روانی ۲/۳۴ درصد واریانس کیفیت زندگی، در گام دوم ابعاد احساس انسجام روانی و تحمل پریشانی ۷/۳۵ درصد واریانس کیفیت زندگی را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: کیفیت زندگی ، احساس انسجام روانی ، تحمل پریشانی ، دانشجویان