پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس ذهن آگاهی بین کوهنوردان

هدف از اجرای این پژوهش پیش بینی رضایت از زندگی بر پایه ذهن آگاهی بین کوهنوردان بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از بعد دستکاری متغیرها یک پژوهش غیرآزمایشی و از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی کوهنوردانی است که در سال ۱۴۰۰ خورشیدی در شهرستان ابهر ساکن بوده و به ورزش کوهنوردی می پرداختند. برای نزدیک شدن تعداد نمونه ها به یک نمونه گیری شایسته و سخت بودن یافتن کوهنوردان در دوران همه گیری کرونا تعداد ۱۰۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه ی آماری انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش در این پژوهش ۲ پرسشنامه استاندارد رضایت از زندگی داینر و دیگران (۱۹۸۵)، و پرسشنامه ۵ عاملی ذهن آگاهی FFMQ است. داده ها با آزمون های آماری رگرسیون چندمتغیره و آزمون تی تک نمونه ای بررسی شدند. یافته ها نشان دادند که پیش بینی پذیری رضایت از زندگی کوهنوردان برپایه ذهن آگاهی امکان پذیر است (۰۱/۰ P<). در تبیین این فرضیه می توان بیان داشت که کوهنوردی به عنوان فعالیتی چالش برانگیز که نیازمند مهارت است سبب می شود که کوهنورد توجه بیشتری به زمان اکنون داشته و با افزایش ذهن آگاهی کمتر به مشکلات اندیشیده و از رضایت از زندگی بیشتری برخوردار گردد.

کلیدواژه ها:

رضایت ، زندگی ، ذهن ، آگاهی ، ورزش.