بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی در دانش آموزان شهرستان سقز

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی در دانش آموزان شهرستان سقز در سال تحصیلی ۱۴۰۱/۱۴۰۲ بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری مشتمل بر کلیه ی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان سقز در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که تعداد ۳۰نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵نفر گروه گواه بودند. ابزار استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه پرخاشگری توسط باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه سازگار فردی و اجتماعیکلارک و همکاران (۱۹۵۳) بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، با استفاده از نسخه ۲۸ نرم افزار آماری SPSS تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره پرخاشگری در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (P=۰/۰۰۱؛ F=۰/۳۱۱). و همچنین، نمره سازگاری فردی- اجتماعی و ابعاد آن در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت (P=۰/۰۰۱؛ F=۰/۱۹۳). بنابراین نتیجه گیری می شود با آموزش هوش هیجانی می تواند پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی در دانش آموزان را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

سازگاری فردی- اجتماعی ، پرخاشگری ، هوش هیجانی