نقش هوش هیجانی والدین در پیش بینی رشد مهارت های زبان بیانی کودک آسیب دیده شنوایی

کودکان کم شنوا مشکلاتی در یادگیری مهارت های زبانی دارند. آموزش این نوع مهارت ها در زمان طلایی و با رویکردی مناسب بسیار مهم به نظر می رسد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی والدین در پیش بینی رشد مهارت های زبان بیانی کودک آسیب دیده شنوایی است. جامعه آماری شامل ۸۰ نفر از کودکان دختر و پسر با اختلال آسیب شنوایی در مرکز مهد و پیش دبستانی کودکان آسیب دیده شنوایی امام رضا(ع) در شهر مشهد می باشد که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سطح هوش هیجانی والدین با استفاده از پرسشنامه بار-ان(۲۰۰۶) و سطح رشد مهارت های زبان بیانی کودکان با پرسشنامه سنجش رشد نیوشا (۱۳۸۵) سنجیده شد و در پایان، داده ها از طریق همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که میزان هوش هیجانی والدین در پیش بینی رشد مهارت های زبان بیانی کودکان با آسیب شنوایی رابطه معناداری دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون خطی نشان داد یک واحد افزایش هوش هیجانی والد منجر به تغییر ۰/۰۴۲ واحدی در مهارت زبانی کودک می شود. براساس یافته های پژوهش مبنی بر تاثیر هوش هیجانی والدین در پیش بینی رشد مهارت های زبان بیانی کودکان آسیب دیده شنوایی، آموزش ها و مداخلات بهنگام مهارت های هوش هیجانی در والدین می تواند موجبات رشد آموزشی کودکان را فراهم کند و در صورت ارتباط موثر کودک با والد خود و افزایش راهبردهای انگیزشی یادگیری در کودکان مولفه های تحولی زبان به موقع در سنین طلائی رشدی بروز می کند.

کلیدواژه ها:

کودک آسیب دیده شنوایی ، زبان بیانی ، هوش هیجانی والدین