دلبستگی به مدرسه در میان دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بوکان: اثر کیفیت زندگی در مدرسه و امید تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی دلبستگی به مدرسه بر اساس کیفیت زندگی در مدرسه و امید تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و جدول کرجسی و مورگان ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های دلبستگی به مدرسه موتون و همکاران (۱۹۹۳)، کیفیت زندگی در مدرسه اینلی و بورک (۱۹۹۹) و امید به تحصیل خرمایی و کمری (۱۳۹۶) استفاده شد. بعد از اطمینان از نرمال بودن داده ها توسط آزمونکولموگروف اسمیرنوف، تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین کیفیت زندگی در مدرسه و امید تحصیلی با دلبستگی به مدرسه وجود داشت. ۴۲/۵ درصد از واریانس دلبستگی به مدرسه توسط کیفیت زندگی در مدرسه و در مجموع ۵۷/۴ درصد از واریانس دلبستگی به مدرسه توسط کیفیت زندگی در مدرسه و امید تحصیلی تبیین شد. بر اساس یافته های این پژوهش کیفیت زندگی در مدرسه و امید تحصیلی می توانند پیش بین مناسبی برای دلبستگی به مدرسه در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه باشد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی به مدرسه ، کیفیت زندگی در مدرسه ، امید تحصیلی ، دانش آموزان دختر