بررسی بازتاب هویت روانی شخصیتها در آثار داستانی شهریار مندنی پور

دانش روانشناسی و نظریات جدید، در مورد ساختار ذهن و مراتب آگاهی است که با اتکا به کشفیات و نظریات دانشمندانی چون فروید و یونگ حاصل شد . با توسعه ی رمان روانشناختی در قرن بیستم، به دلیل وقوع دو جنگ جهانی و افزایش احساس پریشانی و عدم امنیت، برخی نویسندگان تلاش کردند تا تمامی جریانات ذهنی شخصیت هایشان را، فراتر از آن که خود را به اندیشه های سنجیده و منطقی محدود کنند، به تسخیر خوددرآورند.داستانهای جریان سیال ذهن، با برجسته بودن بعد روان شناختی شخصیت ها،در ا دبیات داستانی ایران نیز همچون غرب، حائز اهمیت است. با وجود فعالیت نویسندگان ایرانی در این زمینه، نقد این گونه آثار هنوز در داستان های کوتاه، آنگونه که در رمان صورت گرفته، مورد توجه واقع نشده است . داستانهای کوتاه مندنی پور نمونه ی بارز آثار جریان سیال ذهن است که گرایش به درون، ذهنی شدن مسایل و کمتر توجهکردن به زمان واقعی و بعد روان شناختی اشخاص از خصوصیات آثار اوست . در این جستار، شیوه های بازتاب بعد روان شناختی شخصیت ها در شکل گیری ویژگی جریان سیال ذهن، از راه هایی چون انواع تک گویی درونی و دیگر ویژگی های آن، مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

هویت روانی ، جریان سیال ذهن ، شخصیت ، داستان کوتاه ، مندنی پور. 1