نقش تعلیم و تربیت در پیشگیری از آسیب های فرهنگی

امروزه با گسترش فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، اطلاعات علمی و فرهنگی مرزهای مکانی و زمانی را در نوردیده است و ساکنان کره زمین را تحت سیطره و نفوذ خود در آورده است و از آن جایی که فرهنگ هر قوم و ملت از ارکان بقاء و ثبات آن ملت است شناخت آسیب های فرهنگی به منظور پیشگیری از نفوذ فرهنگ های دیگر در جامعه امری بسیار مهم به نظر می رسد. با عنایت به اینکه در حوزه آسیب های اجتماعی پیشگیری بهتر از درمان می باشد توجه به امر تعلیم و تربیت در این رابطه نقش مهمی دارد. بنابراین در این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش و جایگاه تعلیم و تربیت در پیشگیری از آسیب های فرهنگی دانش آموزان پرداخته می شود. به نظر می رسد در برنامه های مدارس ایران در چگونگی اجرا تنوع محتوای مورد نیاز دانش آموز در نظر گرفتن فضا و مکان مناسب و زمان، نیاز به توجه بیشتر است. ما باید نسلی را تربیت کنیم که بتواند با خود، جامعه طبیعت و خداوند، رفتار و رابطه صحیح داشته باشد. دانش آموزی می خواهیم که خودش و استعدادها و ذوق خود را بشناسد و به او کمک کنیم تا او پرورش یابد. باتوجه به ضرورت و اهمیت مسئله فرهنگ برای تداوم ارزش ها و هنجارها و بقای یک جامعه، مقاله حاضر ابتدا به تعریف فرهنگ، ویژگی ها و کارکردهای آن، و سپس به اصطلاح آسیب شناسی، آسیب شناسی فرهنگی، اهمیت بحث درمورد آن پرداخته و در نهایت به بررسی آسیب های فرهنگی رایج در مدارس و نقش مدرسه در مقابله با آسیب های فرهنگی و ضرورت توجه به آموزش و پرورش راهکاری برای مقابله با آسیب های فرهنگی می پردازد و هدف از این مقاله برجسته کردن نقش تعلیم و تربیت در پیشگیری از آسیب های فرهنگی می باشد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، پیشگیری ، آسیب های فرهنگی