واکاوی شکل گیری طراحی برنامه درسی

هدف: هدف این پژوهش، واکاوی چگونگی شکل گیری طراحی برنامه درسی است. از آنجائیکه برنامه درسی، مهمترین ابزار تحقق رسالت های آموزشی است، به طوریکه لوننبرگ اورنشتاین آن را قلب آموزش دانسته اند؛ بنابراین برنامه درسی به منزله طرح و نقشه برای عمل، یا سند مکتوبی است که در برگیرنده راهبردهای دستیابی به غایت ها و هدف های مطلوب است. روش و ابزار پژوهش: در این پژوهش از روش کیفی «جستار نظروزانه» به عنوان روش پژوهش و از ابزار «بررسی مستندات» به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل: مبانی نطری و مستندات مرتبط با واکاوی طراحی برنامه درسی، با روش تاملی تجزیه و تحلیل شد و از این طریق چگونگی طراحی برنامه درسی، طبق پژوهش های انجام شده استخراج شد. بحث: با توجه به بررسی های صورت گرفته می توان اشاره کرد؛ برنامه درسی به منزله سندی مکتوب و طرح و نقش های برای عمل، در راستای رسیدن به اهداف آموزشی است. با توجه به گوناگونی آموزش ها و اهداف آموزشی، رویکردها و روش های متفاوتی برای طراحی برنامه درسی وجود دارد که هرکدام اصول، مراحل، محاسن و معایبی دارد. نتیجه گیری: بنابراین نمی توان گفت کدام رویکرد یا روش طراحی از دیگری بهتر است؛ بلکه مخاطب باتوجه به شرایط، توانایی و امکانات خود، بهترین روش یا رویکرد را انتخاب می کند. از این رو در آموزش های علمی - کاربردی باتوجه به نوع متفاوت آموزش ها؛ طراحی، عناصر، جایگاه و الگوهای برنامه درسی قابل واکاوی است.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، عناصر طراحی ، الگوها ، روش ها ، محاسن و معایب