سعادت و شقاوت انسان از دیدگاه علامه طباطبایی

سعادت و شقاوت چیست مولفه ها و عوامل آن کدامند؟ برخی از انسان ها رسیدن به سعادت را در رسیدن به لذت ظاهری و برخی دیگر لذت های باطنی را مایه سعادت و خوشبختی می دانند. علامه طباطبایی سعادت را با توجه به دو بعد جسمانی و مادی و روحانی و معنوی تعریف می کند. سعادت هر چیزی عبارت است از رسیدن به خیر وجودی اش، تا به وسیله آن، کمال خود را دریافته و در نتیجه متلذذ شود. مولفه ها و اجزاء مقوم سعادت عبارتند از: خیر، نعمت، لذت، کمال و عمل. شقاوت که در مقابل سعادت است رنج و درد است. با توجه به ابعاد انسانی باید رنج او را بررسی کرد. از مولفه های شقاوت می توان اشاره کرد به شر، درد و نقص. برای نیل به سعادت عواملی همچون ایمان، تقوا، تزکیه نفس و عمل صالح نقش دارند. عوامل شقاوت عبارت است از غفلت از یاد خدا، جهل، ظلم. پایه اصلی سعادت و شقاوت، اختیار و اراده انسان است، اوست که می تواند وسائل لازم را برای ساختن خویش و جامعه اش فراهم سازد. سعادت و شقاوت اگر هم بنا به قولی بی ارتباط با ذات انسان نباشد، ولی جبری نیست.

کلیدواژه ها:

سعادت ، شقاوت ، اختیار ، علامه طباطبایی