بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطە بین کمال گرایی و توانمندسازی روانشناختی در میان کارکنان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطە بین کمال گرایی و توانمندسازی روانشناختی در میان کارکنان دانشگاه لرستان انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعە آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان دانشگاه لرستان به تعداد ۴۲۱ نفر تشکیل داد. نمونە آماری ۲۰۱ نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش طبقه ای با حجم متناسب انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کمال گرایی هویت و فلت (۱۹۹۱) با آلفای (۰/۹۳)، توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (۱۹۹۵) با آلفای (۰/۸۴) و خودکارآمدی بختیاری براتی (۱۳۷۶) با آلفای (۰/۹۳) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی pls استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که کمال گرایی به صورت مستقیم (β=۰/۲۸۶) بر توانمندسازی روانشناختی تاثیرگذار است،کمال گرایی به صورت مستقیم (β=۰/۴۴۹) بر خودکارآمدی تاثیرگذار است و خودکارآمدی به صورت مستقیم (β=۰/۳۲۴) بر توانمندسازی روانشناختی تاثیرگذار است. همچنین تاثیرکمال گرایی بر توانمندسازی روانشناختی به صورت غیر مستقیم توسط متغیر میانجی، خودکارآمدی با (β=۰/۱۷) تبیین شد. بنابراین بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت، در این رابطه زمانی که خودکارآمدی به عنوان متغیر میانجی وارد معادله می شود، دارای قدرت بیشتری است. به عبارت دیگر، می توان گفت که کمال گرایی با نقش میانجی خودکارآمدی موجب افزایش توانمندسازی روانشناختی در میان کارکنان می شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، کمال گرایی ، خودکارآمدی