سیاست کیفری ناظر بر جرایم مواد مخدر در حقوق ایران و اسناد بین الملل
محل انتشار: اولین همایش ملی روانشناسی جرم
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 172
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CPSYP01_026
تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1402
چکیده مقاله:
با بررسی تحولات قانونگذاری ایران در باب جرایم مواد مخدر و اعتیاد متوجه می شویم که سیاست تقنینی کشور ما در برخوردبا اعتیاد از سیاست دوگانه ای پیروی کرده است. در زمانی اعتیاد را جرم دانسته و با اعمال مجازات های شدید از قبیل تبعید و شلاقو... سیاست سرکوبگرانه داشته است. اما در زمانی از سیاست سرکوبگرانه خود عقب نشینی نموده و اعتیاد را بیماری میداند و درواقع به حمایت معتادین می پردازد. کشور ما در زمینه مواد مخدر و جرایم مربوط به آن سالهاست که اقدام به قانونگذاری کرده، کهاولین قانون به سال ۱۲۸۹ ه.ش. برمی گردد و آخرین قانونی که در حال حاضر جاری می باشد قانون اصلاحی قانون مبارزه با موادمخدر مصوب ۱۳۸۹ است. قانون حاضر نسبت به قوانین گذشته دارای تغییر و تحولاتی می باشد. در قانون اخیر، مواد روانگردان کهتنها در قانون مبارزه با مواد روا نگردان (پسیکوتروپ) مصوب ۱۳۵۴ موادی را به خود اختصاص داده بود، به صراحت و با اصطلاح«روان گردان صنعتی غیر دارویی» مورد توجه ویژه مقنن قرار گرفته است. همچنین در این قانون، از اعتیاد و به خصوص به مواد روانگردان، با یک تغییر عمده نسبت به قوانین گذشته جرم زدایی بر جرمانگاری غلبه دارد، چرا که مجازات حبس از ۹۱ روز تا ۶ ماهاز اقدامات نهایی قانونگذار در برخورد با معتادین میباشد و این بدان معناست که قانون مذکور درمان را برای معتادان اجباری کردهاست. نکته حائز اهمیت دیگری که در این قانون، میتوان به آن اشاره نمود، توجه مخصوص قانونگذار به اقدامات حمایتی، بازپروری،درمانی و مشارکت همگانی از طریق آموزش برای مبارزه با اعتیاد میباشد و موفقیت در این راه، استمداد و کمک آحاد مردم وسازمان های مردم نهادی و سایر ارگان ها اعم از نیروی نظامی و انتظامی و ... را می طلبد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سورنا امیرحسینی
کارشناس ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس