بررسی معماری فضاهای انعطاف پذیر در شرایط پاندمی در جهت ارتقا کیفیتزندگی ساکنان مجتمع های مسکونی

سکونت به مفهومی دال بر برقراری صمیمیت با مکانی طبیعی نیز دست می یابد. سکونت را میتوان بیانگر تعیین موقعیتاحراز هویت نیز دانست. محل سکونت افراد باید به دور از صدمه و سوانح فیزیکی باشد، باید انعطاف پذیر باشد و فضای کافی برایفعالیت تمام ساکنین داشته باشد. رابطه انسان و محیط رابطه ای دوسویه است. هر دو به نوعی بر هم تاثیر گذارده و از هم متاثرمی شوند. که در فضاهای انعطاف پذیر ما ساختمان ها را شکل می دهیم و بعدا ساختمان ها ما را شکل می دهند. هدف از این پژوهشارتقا کیفیت زندگی ساکنین، محیط های مسکونی در شرایط پاندمی می باشد که با طراحی فضاهای انعطاف پذیر می باشد. روشجمع آوری اطلاعات نیز برآیندی از روش گردآوری کتابخانه ای و بررسی مطالعات موردی می باشد. استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی موجب می شود که بتوان پیشنهادهای قابل قبولی برای هدایت فرآیند طراحی معماری در اختیار طراحان قرار داد. نتایجنشان می دهد که به واسطه امکان تغییرات در نحوه استفاده از کاربری ها از جمله فضاهای مسکونی، انسان امروزه همواره خواستارتنوع و نوخواهی در ابعاد زندگی خویش در مسکن است. از این رو، اعمال این نوع تغییرات و همگام شدن معماری با تحولات سریعضروری است، زیرا موجبات پایداری مکان و افزایش طول عمر ساختمان را فراهم می آورد

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیر ، پاندمی ، کیفیت زندگی ، مجتمع مسکونی.