تاثیر هیدروپرایم و نوتروپرایم با مونوفسفات پتاسیم (kH۲PO۴) بر خصوصیات پساجوانه زنی نخود (cicer arietinum L.) در شرایط کمبود رطوبت بحرانی

پرایمینگ بذر بهعنوان پیش تیمار بذر با راهاندازی جوانه زنی و متابولیسم مواد ذخیرهای میتواند به سبز شدن و استقرار بهتر پس از کاشت خصوصا در شرایط تنش کمک کند. به همین منظور در این تحقیق اثر نوتروپرایم با مونوفسفات پتاسیم (KH۲PO۴) با چهار غلظت (صفر، ۰/۱، ۰/۲۵ و ۰/۵ گرم بر لیتر) در دو شرایط پرایم آبی و عدم پرایم آبی با دو سطح رطوبتی ۶/۲۵ و ۷/۵ درصد در مقایسه با تیمار شاهد بر خصوصیات جوانه زنی دو ژنوتیپ نخود (جم و (MCC۵۵۲ در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و با تعداد شش نمونه در هر تکرار انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمارهای اصلی بر اغلب شاخصها بهویژه عمق و مجموع طول ریشه اثر معنیداری داشت. همچنین در بررسی نتایج برهمکنش تیمارها، هیدرونوتروپرایم (سطح ۰/۵ گرم بر لیتر) در رطوبت ۷/۵ درصد با بیشترین تاثیر، سبب بهبود خصوصیات جوانه زنی در هر دو ژنوتیپ نسبت به تیمار شاهد شد ولی بیشترین وزن خشک ریشه و اندام هوایی به ترتیب با مقدار ۰/۰۹۵ گرم و ۰/۰۷۷ گرم مربوط به رقم جم بود. بین تیمارهای هیدرونوتروپرایم و نوتروپرایم در سطح بالای رطوبتی ۷/۵ درصد در شاخصهای طول، عمق و وزن خشک ریشه تفاوت معنیدار وجود نداشت. بهطورکلی به نظر میرسد ترکیب هیدروپرایم و نوتروپرایم میتواند سبب کاهش اثرات نامطلوب سطوح رطوبت بحرانی تنش خشکی بر شاخصهای مربوط به جوانه زنی شود.

کلیدواژه ها:

نخود ، هیدروپرایمینگ ، نوتروپرایمینگ ، پساجوانه زنی