رابطه بهزیستی روانشناختی پرستاران با کرونا هراسی و تعادل کار و زندگی آنها در طول همه گیری COVID-۱۹

در طی شیوع کووید-۱۹، عوامل مختلفی میتواند باعث ایجاد نگرانی و استرس در مراقبین بهداشتی شود. بخشی از این استرسمیتواند مربوط به ویژگی های فرد و ارزیابی او از تغییر شرایط و موقعیت باشد. بخشی دیگر نیز در ارتباط با کار مانند افزایش بارکاری به دلیل هجوم موارد مشکوک و تاییدشده کووید- ۱۹، انتظارات سخت در محل کار، پروتکل های مداوم به روز شده، عدمحمایت از سوی همکاران و سازمان مربوطه باشد. علاوه بر سلامت جسمی، کار کردن در این شرایط استرسزا نه تنها بر تمرکز،عملکرد شناختی و توانایی تصمیم گیری مراقبین بهداشتی تاثیر میگذارد، بلکه میتواند تاثیر طولانی مدت بر بهزیستی و سلامتروانی آنها داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف رابطه بهزیستی روانشناختی پرستاران با کرونا هراسی و تعادل کار و زندگی آنها درطول همه گیری کووید ۹۱ طرحریزی و انجام پذیرفته است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان بیمارستان خاتم الانبیا بندر جاسکبوده که مطابق مستندات تعداد ۲۴۹ نفر می باشند. برای نظرسنجی تعداد ۱۵۱ نمونه مطابق جدول مورگان و بصورت تصادفیطبقه بندی شده انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس پرزپیورکا و میسنر (۲۰۱۹)،تعادل کار و زندگی وانگ و کو (۲۰۰۹)، بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) بودند. اطلاعات به دست آمده از مطالعات میدانیبه کمک نرم افزار PLS۳ و با بکارگیری آزمون های تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد هراس ازکرونا بر هر دو شاخصه تعادل کار و زندگی و همچنین بهزیستی روانشناختی تاثیر معنادار و معکوس دارد.

کلیدواژه ها:

کرونا هراسی ، تعارض کار خانواده ، بهزیستی روانشناختی