بررسی نقش هوش هیجانی در اموزش درس ریاضی دانش اموزان مقطع ابتدایی شهر زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

تحقیق حاضر برآن است تا چگونگی اثربخشی حالات عاطفی و هیجانی را که از مولفه های شخصیت فرد است، بر رفتار و یادگیری درس ریاضی مورد مطالعه قرار دهد. رابطه هوش هیجانی و یادگیری درس ریاضی را در دانش آموزان دبستانی بررسی نماید، شاید بتوان با تقویت هوش هیجانی کودکان تا حد زیادی از این معضل بزرگ رهایی یافت. لذا این پژوهش درصدد پاسخ به این سئوال است که آیا بین هوش هیجانی و یادگیری درس ریاضی رابطه معناداری وجود دارد؟ و در این میان به بررسی رابطه میان مولفه های هوش هیجانی (مهارتهای درون فردی، مهارت های میان فردی، سازگاری، مدیریت استرس، خلق و خوی عمومی) با یادگیری درس ریاضی و میزان رابطه هریک از مولفه ها با درس مذکور می پردازد. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است و از نظر هدف، کاربردی به شمار می آید. جامعه آماری دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر زنجان و نمونه آماری برابر با ۵۵ نفر از دانش آموزان پسر در پایه های چهارم و پنجم ابتدایی آموزش و پرورش شهر زنجان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان داد متاسفانه به رغم جدی بودن تاثیر عوامل هیجانی بر عملکرد علمی افراد به ویژه در علوم پایه و از جمله ریاضیات، توجه شایان ذکری در این باره و در مورد کودکان موجود نیست. در حالی که بایستی شناخت وکنترل عوامل درونی و بیرونی برای فراگیران در میدان فعالیت های ریاضی مورد توجه والدین و مربیان قرارگیرد. بنابر تحقیقات انجام شده، توسعه و رشد هوش هیجانی یک عنصر کلیدی در یادگیری و تدریس محسوب می شود و اگر دانش آموزان بتوانند این ویژگی را کسب کنند، اولین گام در جهت کنترل و هدایت هیجان های خودشان برداشته و می توانند موانع تضعیف کننده عملکرد را از بین بردارند. با استفاده از مبانی نظری می توان گفت که کسب مهارت هوش هیجانی، دانش آموز را قادر می سازد که مواجهه ای هوشمندانه با هیجان-های خود داشته و با اعتماد به نفس بالاتری برای یادگیری بیشتر تلاش نماید.